Nissan Micra

Nissan Micra K11 (1994-2002)

Druga generacja Micry cieszy się niezłą opinią użytkowników. Trzeba jednak pamiętać, że te samochody mają już swoje lata, a to oznacza, że nie są pozbawione usterek.

Na polskich drogach zdarzają się awarie zawieszenia, ale największą bolączką są drobne niedomagania układów elektrycznych. Samochody nie cierpią jednak na poważniejsze usterki, zdarzać się za to może korozja podwozia.

Minusem są wysokie ceny części w autoryzowanych serwisach.

Nissan Micra K12 (2002-2010)

Micra drugiej, jak i trzeciej generacji produkowana była nie w Japonii, ale w Wielkiej Brytanii. Co ciekawe jednak, lepszą opinią cieszą się samochody starsze. Nie znaczy to, że Micra K12 bardzo się psuje - po prostu poprzednia generacja była pod tym względem świetnym samochodem.

W autach trzeciej generacji mogą zdarzać się awarie zawieszeń, wycieki oleju (szczególnie w silnikach wysokoprężnych), awarie układu chłodzenia. Nie brak również mniej poważnych, ale denerwujących usterek. Zdarzają się stuki, niespasowania plastików czy drobne usterki układu elektrycznego. Plastiki wnętrza szybko się zużywają. W samochodach z systemem bezkluczykowym dość szybko rozładowują się baterie w nadajniku kluczyka, co oznaczać może problem z uruchomieniem silnika. Tymczasem wymiana może doprowadzić do rozkodowania immobilisera, dlatego lepiej przeprowadzić tę operację w ASO. A jeszcze lepiej - kupić samochód z tradycyjnym kluczykiem.

Częste są problemy z zamkami - klapy bagażnika oraz wlewu paliwa, a także usterki zlokalizowanych pod fotelami połączeń poduszek powietrznych, co skutkuje zapaleniem kontrolki poduszek.

Nissan Micra K12 zbudowany jest na płycie podłogowej Renault Clio. Z tego względu wspólnych jest wiele rozwiązań technicznych - np. zawieszenie (z przodu kolumna McPhersona, z tyłu - belka zespolona). Zawieszenie jest stosunkowo trwałe, z przodu zużywać mogą się górne łożyska kolumny McPhersona, a z tyłu - silentbloki belki.

Najsłabszy silnik montowany w Micrze ma litr pojemności i 65 KM mocy. Nie jest to jednak często spotykana na rynku wtórnym jednostka. Zdecydowanie łatwiej znaleźć samochód napędzany jednym z 16-zaworowych silników 1.2 (65 lub 80 KM) albo 1.4 (88 KM). Wszystkie silniki mają rozrząd oparty na łańcuchu, a więc w teorii bezobsługowy. W rzeczywistości zdarza się, że przy przebiegach przekraczających 200 tys. km łańcuch zaczyna hałasować. Koszt wymiany to ok. 1200 zł. Luz zaworowy reguluje się okresowo ręcznie. Wszystkie jednostki benzynowe to oryginalne konstrukcje Nissana.

W Micrze montowano również silnik Diesla - była to jednostka 1.5 dCi produkcji Renault dostępna w wariantach mocy 65, 82 i 87 KM. Luz kasowany jest hydraulicznie, zaś rozrząd oparto na pasku. Typowe usterki dotyczą silników o większych przebiegach (przynajmniej 150 tys. km). Wówczas pojawić się mogą wycieki oleju, zdarzyć się mogą usterki wtrysków i turbosprężarki. Słowem - wysokoprężny standard. Po stronie zalet wymienić trzeba niezłą kulturę pracy i bardzo niskie zużycie paliwa.

Nissan Micra na rynku wtórnym nie jest częstą ofertą. Za to sporo egzemplarzy pochodzi z polskich salonów, a wyposażenie standardowe jest na zupełnie przyzwoitym poziomie. Wszystkie egzemplarze posiadają nie tylko elektryczne wspomaganie (które niestety czasem odmawia posłuszeństwa), ale również przynajmniej manualną klimatyzację. Wyposażenie wielu aut obejmuje również sterowanie radiem na kierownicy.

Pewne kontrowersje może budzić również stylizacja. O ile Micra K11 wyglądała przeciętnie, to już K12 zdecydowanie bardziej trafia w gusta kobiet. Po stronie zalet wymienić można wielość wersji nadwoziowych (3- i 5-drzwiowa), co w tej klasie samochodów nie jest sprawą oczywistą. Wśród ciekawostek wymienić trzeba Micrę C+C, czyli kabriolet z rozkładanym elektrycznie sztywnym dachem.

Nissan Micra K13 (2010-2015)

Czwarta generacja Nissan Micry debiutowała w 2010 roku. Wiosną 2013 roku model został poddany liftingowi, pierwsze egzemplarze poliftingowe trafiły do salonów w drugiej połowie roku. Większość egzemplarzy objęta jest jeszcze gwarancją, dlatego trudno oceniać poziom awaryjności.